Ta niepozorna kość, która swoim kształtem przypomina ziarno fasoli lub łódkę, skąd pewnie jej nazwa jest jednocześnie największa i najbardziej narażona na różnego rodzaju urazy kości bliższego rzędu kości nadgarstka. O tym, jak ważna jest kość łódeczkowata, świadczy złożoność jej budowy oraz długi proces leczenia. Nieleczona kontuzja nadgarstka może mieć poważne konsekwencje, dlatego, gdy tylko zauważymy niepokojące objawy, warto wykonać badanie RTG prywatnie. Przyśpieszy to cały proces diagnostyczny oraz rozpoczęcie właściwej rehabilitacji.
Jaką funkcję pełni kość łódeczkowata?
Jak już zostało wspomniane wcześniej, największą kości szeregu bliższego nadgarstka jest właśnie kość łódeczkowata. Złamanie upośledza funkcjonowanie całego nadgarstka. Dlaczego tak się dzieje? Otóż kość łódeczkowata łączy ze sobą szereg kości nadgarstka, jej uszkodzenie wpływa kości bliższego szeregu a tym samych prawidłowy ruch nadgarstka.
Jakie są przyczyny złamania kości łódeczkowatej?
Nie ulega wątpliwości, jak bardzo podatna na uszkodzenie jest kość łódeczkowata. Złamanie najczęściej ma miejsce, gdy dojdzie do upadku na wyprostowaną oraz skierowaną w stronę łokcia dłoń. Czasami nawet lekkie zgięcie nadgarstka może skutkować jego złamaniem. Wśród innych przyczyn złamania kości łódeczkowatej można doszukiwać się uprawiania pewnych sportów zespołowych.
Najczęstsze objawy to natomiast obrzęk i zaczerwienienie, ból, ograniczona ruchomość oraz zaburzenia czynności manualnych ręki.
Najczęstsze powikłania
Nieodpowiednie leczenie, a także sama budowa anatomiczna stawu, mogą powodować szereg powikłań, z których najważniejszymi są:
- powolny zrost nawet po zespoleniu,
- martwica tkanek,
- zmiany zwyrodnieniowe,
- uszkodzenie nerwu,
- pojawienie się stawu rzekomego.
Diagnostyka i leczenie
Postawienie właściwej diagnozy w przypadku urazów nadgarstka, nie jest łatwe. W szczególności dotyczy to sytuacji, gdy dojdzie do złamania kości łódeczkowatej. Doświadczony lekarz i odpowiedni sprzęt to zatem podstawa procesu diagnostycznego. W badaniu obrazowym najczęściej wykorzystuje się:
- tomograf komputerowy,
- rezonans magnetyczny,
- RTG.
W procesie leczenia do wyboru są dwie drogi: leczenie zachowawcze, gdy stan nadgarstka na to pozwala oraz leczenie operacyjne. Współcześnie wykorzystuje się małoinwazyjne metody artroskopowe, po których użyciu nie jest wymagane unieruchomienie nadgarstka.
Bardzo ważnym elementem w procesie zdrowienie i odzyskiwania sprawności ruchowej w nadgarstku, są regularne ćwiczenia rehabilitacyjne.
